OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

intrigar - verbo

in·tri·gar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
intrigo
intrigas / intrigás
intriga
intrigamos
intrigáis
intrigan
intrigaba
intrigabas
intrigaba
intrigábamos
intrigabais
intrigaban
intrigaré
intrigarás
intrigará
intrigaremos
intrigaréis
intrigarán
intrigué
intrigaste
intrigó
intrigamos
intrigasteis
intrigaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
intrigue
intrigues
intrigue
intriguemos
intriguéis
intriguen
intrigara / intrigase
intrigaras / intrigases
intrigara / intrigase
intrigáramos / intrigásemos
intrigarais / intrigaseis
intrigaran / intrigasen
intrigare
intrigares
intrigare
intrigáremos
intrigareis
intrigaren

intriga
intrigá

intrigad
intriguen
intrigaría
intrigarías
intrigaría
intrigaríamos
intrigaríais
intrigarían
Infinitivointrigar
Gerundiointrigando
Participio
intrigadointrigada
intrigadosintrigadas

Flexiona como: delegar

forma nominal : intriga

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española