OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

indultar - verbo

in·dul·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
indulto
indultas / indultás
indulta
indultamos
indultáis
indultan
indultaba
indultabas
indultaba
indultábamos
indultabais
indultaban
indultaré
indultarás
indultará
indultaremos
indultaréis
indultarán
indulté
indultaste
indultó
indultamos
indultasteis
indultaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
indulte
indultes
indulte
indultemos
indultéis
indulten
indultara / indultase
indultaras / indultases
indultara / indultase
indultáramos / indultásemos
indultarais / indultaseis
indultaran / indultasen
indultare
indultares
indultare
indultáremos
indultareis
indultaren

indulta
indultá

indultad
indulten
indultaría
indultarías
indultaría
indultaríamos
indultaríais
indultarían
Infinitivoindultar
Gerundioindultando
Participio
indultadoindultada
indultadosindultadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española