OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

goncear - verbo

gon·ce·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
gonceo
gonceas / gonceás
goncea
gonceamos
gonceáis
goncean
gonceaba
gonceabas
gonceaba
gonceábamos
gonceabais
gonceaban
goncearé
goncearás
gonceará
goncearemos
goncearéis
goncearán
gonceé
gonceaste
gonceó
gonceamos
gonceasteis
goncearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
goncee
goncees
goncee
gonceemos
gonceéis
gonceen
gonceara / goncease
goncearas / gonceases
gonceara / goncease
gonceáramos / gonceásemos
goncearais / gonceaseis
goncearan / gonceasen
gonceare
gonceares
gonceare
gonceáremos
gonceareis
goncearen

goncea
gonceá

goncead
gonceen
goncearía
goncearías
goncearía
goncearíamos
goncearíais
goncearían
Infinitivogoncear
Gerundiogonceando
Participio
gonceadogonceada
gonceadosgonceadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española