OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

garrotear - verbo

ga·rro·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
garroteo
garroteas / garroteás
garrotea
garroteamos
garroteáis
garrotean
garroteaba
garroteabas
garroteaba
garroteábamos
garroteabais
garroteaban
garrotearé
garrotearás
garroteará
garrotearemos
garrotearéis
garrotearán
garroteé
garroteaste
garroteó
garroteamos
garroteasteis
garrotearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
garrotee
garrotees
garrotee
garroteemos
garroteéis
garroteen
garroteara / garrotease
garrotearas / garroteases
garroteara / garrotease
garroteáramos / garroteásemos
garrotearais / garroteaseis
garrotearan / garroteasen
garroteare
garroteares
garroteare
garroteáremos
garroteareis
garrotearen

garrotea
garroteá

garrotead
garroteen
garrotearía
garrotearías
garrotearía
garrotearíamos
garrotearíais
garrotearían
Infinitivogarrotear
Gerundiogarroteando
Participio
garroteadogarroteada
garroteadosgarroteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española