OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

fallar - verbo

fa·llar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
fallo / fallo
fallas / fallás / fallás / fallas
falla / falla
fallamos / fallamos
falláis / falláis
fallan / fallan
fallaba / fallaba
fallabas / fallabas
fallaba / fallaba
fallábamos / fallábamos
fallabais / fallabais
fallaban / fallaban
fallaré / fallaré
fallarás / fallarás
fallará / fallará
fallaremos / fallaremos
fallaréis / fallaréis
fallarán / fallarán
fallé / fallé
fallaste / fallaste
falló / falló
fallamos / fallamos
fallasteis / fallasteis
fallaron / fallaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
falle / falle
falles / falles
falle / falle
fallemos / fallemos
falléis / falléis
fallen / fallen
fallara / fallara / fallase / fallase
fallaras / fallaras / fallases / fallases
fallara / fallara / fallase / fallase
falláramos / falláramos / fallásemos / fallásemos
fallarais / fallarais / fallaseis / fallaseis
fallaran / fallaran / fallasen / fallasen
fallare / fallare
fallares / fallares
fallare / fallare
falláremos / falláremos
fallareis / fallareis
fallaren / fallaren

falla / falla
fallá / fallá

fallad / fallad
fallen / fallen
fallaría / fallaría
fallarías / fallarías
fallaría / fallaría
fallaríamos / fallaríamos
fallaríais / fallaríais
fallarían / fallarían
Infinitivofallar / fallar
Gerundiofallando / fallando
Participio
fallado / falladofallada / fallada
fallados / falladosfalladas / falladas

Flexiona como: amar

forma nominal : fallada

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española