OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

exacerbar - verbo

e·xa·cer·bar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
exacerbo
exacerbas / exacerbás
exacerba
exacerbamos
exacerbáis
exacerban
exacerbaba
exacerbabas
exacerbaba
exacerbábamos
exacerbabais
exacerbaban
exacerbaré
exacerbarás
exacerbará
exacerbaremos
exacerbaréis
exacerbarán
exacerbé
exacerbaste
exacerbó
exacerbamos
exacerbasteis
exacerbaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
exacerbe
exacerbes
exacerbe
exacerbemos
exacerbéis
exacerben
exacerbara / exacerbase
exacerbaras / exacerbases
exacerbara / exacerbase
exacerbáramos / exacerbásemos
exacerbarais / exacerbaseis
exacerbaran / exacerbasen
exacerbare
exacerbares
exacerbare
exacerbáremos
exacerbareis
exacerbaren

exacerba
exacerbá

exacerbad
exacerben
exacerbaría
exacerbarías
exacerbaría
exacerbaríamos
exacerbaríais
exacerbarían
Infinitivoexacerbar
Gerundioexacerbando
Participio
exacerbadoexacerbada
exacerbadosexacerbadas

Flexiona como: amar

forma nominal : exacerbación, exacerbamiento

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española