OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

espantar - verbo

es·pan·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
espanto
espantas / espantás
espanta
espantamos
espantáis
espantan
espantaba
espantabas
espantaba
espantábamos
espantabais
espantaban
espantaré
espantarás
espantará
espantaremos
espantaréis
espantarán
espanté
espantaste
espantó
espantamos
espantasteis
espantaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
espante
espantes
espante
espantemos
espantéis
espanten
espantara / espantase
espantaras / espantases
espantara / espantase
espantáramos / espantásemos
espantarais / espantaseis
espantaran / espantasen
espantare
espantares
espantare
espantáremos
espantareis
espantaren

espanta
espantá

espantad
espanten
espantaría
espantarías
espantaría
espantaríamos
espantaríais
espantarían
Infinitivoespantar
Gerundioespantando
Participio
espantadoespantada
espantadosespantadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española