OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

eructar - verbo

e·ruc·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
eructo
eructas / eructás
eructa
eructamos
eructáis
eructan
eructaba
eructabas
eructaba
eructábamos
eructabais
eructaban
eructaré
eructarás
eructará
eructaremos
eructaréis
eructarán
eructé
eructaste
eructó
eructamos
eructasteis
eructaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
eructe
eructes
eructe
eructemos
eructéis
eructen
eructara / eructase
eructaras / eructases
eructara / eructase
eructáramos / eructásemos
eructarais / eructaseis
eructaran / eructasen
eructare
eructares
eructare
eructáremos
eructareis
eructaren

eructa
eructá

eructad
eructen
eructaría
eructarías
eructaría
eructaríamos
eructaríais
eructarían
Infinitivoeructar
Gerundioeructando
Participio
eructadoeructada
eructadoseructadas

Flexiona como: amar

forma nominal : eructación, eructo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española