OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

epitomar - verbo

e·pi·to·mar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
epitomo
epitomas / epitomás
epitoma
epitomamos
epitomáis
epitoman
epitomaba
epitomabas
epitomaba
epitomábamos
epitomabais
epitomaban
epitomaré
epitomarás
epitomará
epitomaremos
epitomaréis
epitomarán
epitomé
epitomaste
epitomó
epitomamos
epitomasteis
epitomaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
epitome
epitomes
epitome
epitomemos
epitoméis
epitomen
epitomara / epitomase
epitomaras / epitomases
epitomara / epitomase
epitomáramos / epitomásemos
epitomarais / epitomaseis
epitomaran / epitomasen
epitomare
epitomares
epitomare
epitomáremos
epitomareis
epitomaren

epitoma
epitomá

epitomad
epitomen
epitomaría
epitomarías
epitomaría
epitomaríamos
epitomaríais
epitomarían
Infinitivoepitomar
Gerundioepitomando
Participio
epitomadoepitomada
epitomadosepitomadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española