OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

epitimar - verbo

e·pi·ti·mar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
epitimo
epitimas / epitimás
epitima
epitimamos
epitimáis
epitiman
epitimaba
epitimabas
epitimaba
epitimábamos
epitimabais
epitimaban
epitimaré
epitimarás
epitimará
epitimaremos
epitimaréis
epitimarán
epitimé
epitimaste
epitimó
epitimamos
epitimasteis
epitimaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
epitime
epitimes
epitime
epitimemos
epitiméis
epitimen
epitimara / epitimase
epitimaras / epitimases
epitimara / epitimase
epitimáramos / epitimásemos
epitimarais / epitimaseis
epitimaran / epitimasen
epitimare
epitimares
epitimare
epitimáremos
epitimareis
epitimaren

epitima
epitimá

epitimad
epitimen
epitimaría
epitimarías
epitimaría
epitimaríamos
epitimaríais
epitimarían
Infinitivoepitimar
Gerundioepitimando
Participio
epitimadoepitimada
epitimadosepitimadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española