OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enzainar - verbo

en·zai·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enzaino
enzainas / enzainás
enzaina
enzainamos
enzaináis
enzainan
enzainaba
enzainabas
enzainaba
enzainábamos
enzainabais
enzainaban
enzainaré
enzainarás
enzainará
enzainaremos
enzainaréis
enzainarán
enzainé
enzainaste
enzainó
enzainamos
enzainasteis
enzainaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enzaine
enzaines
enzaine
enzainemos
enzainéis
enzainen
enzainara / enzainase
enzainaras / enzainases
enzainara / enzainase
enzaináramos / enzainásemos
enzainarais / enzainaseis
enzainaran / enzainasen
enzainare
enzainares
enzainare
enzaináremos
enzainareis
enzainaren

enzaina
enzainá

enzainad
enzainen
enzainaría
enzainarías
enzainaría
enzainaríamos
enzainaríais
enzainarían
Infinitivoenzainar
Gerundioenzainando
Participio
enzainadoenzainada
enzainadosenzainadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española