OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enturar - verbo

en·tu·rar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enturo
enturas / enturás
entura
enturamos
enturáis
enturan
enturaba
enturabas
enturaba
enturábamos
enturabais
enturaban
enturaré
enturarás
enturará
enturaremos
enturaréis
enturarán
enturé
enturaste
enturó
enturamos
enturasteis
enturaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enture
entures
enture
enturemos
enturéis
enturen
enturara / enturase
enturaras / enturases
enturara / enturase
enturáramos / enturásemos
enturarais / enturaseis
enturaran / enturasen
enturare
enturares
enturare
enturáremos
enturareis
enturaren

entura
enturá

enturad
enturen
enturaría
enturarías
enturaría
enturaríamos
enturaríais
enturarían
Infinitivoenturar
Gerundioenturando
Participio
enturadoenturada
enturadosenturadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española