OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

entarimar - verbo

en·ta·ri·mar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
entarimo
entarimas / entarimás
entarima
entarimamos
entarimáis
entariman
entarimaba
entarimabas
entarimaba
entarimábamos
entarimabais
entarimaban
entarimaré
entarimarás
entarimará
entarimaremos
entarimaréis
entarimarán
entarimé
entarimaste
entarimó
entarimamos
entarimasteis
entarimaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
entarime
entarimes
entarime
entarimemos
entariméis
entarimen
entarimara / entarimase
entarimaras / entarimases
entarimara / entarimase
entarimáramos / entarimásemos
entarimarais / entarimaseis
entarimaran / entarimasen
entarimare
entarimares
entarimare
entarimáremos
entarimareis
entarimaren

entarima
entarimá

entarimad
entarimen
entarimaría
entarimarías
entarimaría
entarimaríamos
entarimaríais
entarimarían
Infinitivoentarimar
Gerundioentarimando
Participio
entarimadoentarimada
entarimadosentarimadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española