OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enroñar - verbo

en·ro·ñar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enroño
enroñas / enroñás
enroña
enroñamos
enroñáis
enroñan
enroñaba
enroñabas
enroñaba
enroñábamos
enroñabais
enroñaban
enroñaré
enroñarás
enroñará
enroñaremos
enroñaréis
enroñarán
enroñé
enroñaste
enroñó
enroñamos
enroñasteis
enroñaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enroñe
enroñes
enroñe
enroñemos
enroñéis
enroñen
enroñara / enroñase
enroñaras / enroñases
enroñara / enroñase
enroñáramos / enroñásemos
enroñarais / enroñaseis
enroñaran / enroñasen
enroñare
enroñares
enroñare
enroñáremos
enroñareis
enroñaren

enroña
enroñá

enroñad
enroñen
enroñaría
enroñarías
enroñaría
enroñaríamos
enroñaríais
enroñarían
Infinitivoenroñar
Gerundioenroñando
Participio
enroñadoenroñada
enroñadosenroñadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española