OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enreciar - verbo

en·re·ciar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enrecio
enrecias / enreciás
enrecia
enreciamos
enreciáis
enrecian
enreciaba
enreciabas
enreciaba
enreciábamos
enreciabais
enreciaban
enreciaré
enreciarás
enreciará
enreciaremos
enreciaréis
enreciarán
enrecié
enreciaste
enreció
enreciamos
enreciasteis
enreciaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enrecie
enrecies
enrecie
enreciemos
enreciéis
enrecien
enreciara / enreciase
enreciaras / enreciases
enreciara / enreciase
enreciáramos / enreciásemos
enreciarais / enreciaseis
enreciaran / enreciasen
enreciare
enreciares
enreciare
enreciáremos
enreciareis
enreciaren

enrecia
enreciá

enreciad
enrecien
enreciaría
enreciarías
enreciaría
enreciaríamos
enreciaríais
enreciarían
Infinitivoenreciar
Gerundioenreciando
Participio
enreciadoenreciada
enreciadosenreciadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española