OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enranciar - verbo

en·ran·ciar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enrancio
enrancias / enranciás
enrancia
enranciamos
enranciáis
enrancian
enranciaba
enranciabas
enranciaba
enranciábamos
enranciabais
enranciaban
enranciaré
enranciarás
enranciará
enranciaremos
enranciaréis
enranciarán
enrancié
enranciaste
enranció
enranciamos
enranciasteis
enranciaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enrancie
enrancies
enrancie
enranciemos
enranciéis
enrancien
enranciara / enranciase
enranciaras / enranciases
enranciara / enranciase
enranciáramos / enranciásemos
enranciarais / enranciaseis
enranciaran / enranciasen
enranciare
enranciares
enranciare
enranciáremos
enranciareis
enranciaren

enrancia
enranciá

enranciad
enrancien
enranciaría
enranciarías
enranciaría
enranciaríamos
enranciaríais
enranciarían
Infinitivoenranciar
Gerundioenranciando
Participio
enranciadoenranciada
enranciadosenranciadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española