OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enrafar - verbo

en·ra·far

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enrafo
enrafas / enrafás
enrafa
enrafamos
enrafáis
enrafan
enrafaba
enrafabas
enrafaba
enrafábamos
enrafabais
enrafaban
enrafaré
enrafarás
enrafará
enrafaremos
enrafaréis
enrafarán
enrafé
enrafaste
enrafó
enrafamos
enrafasteis
enrafaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enrafe
enrafes
enrafe
enrafemos
enraféis
enrafen
enrafara / enrafase
enrafaras / enrafases
enrafara / enrafase
enrafáramos / enrafásemos
enrafarais / enrafaseis
enrafaran / enrafasen
enrafare
enrafares
enrafare
enrafáremos
enrafareis
enrafaren

enrafa
enrafá

enrafad
enrafen
enrafaría
enrafarías
enrafaría
enrafaríamos
enrafaríais
enrafarían
Infinitivoenrafar
Gerundioenrafando
Participio
enrafadoenrafada
enrafadosenrafadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española