OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enmaridar - verbo

en·ma·ri·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enmarido
enmaridas / enmaridás
enmarida
enmaridamos
enmaridáis
enmaridan
enmaridaba
enmaridabas
enmaridaba
enmaridábamos
enmaridabais
enmaridaban
enmaridaré
enmaridarás
enmaridará
enmaridaremos
enmaridaréis
enmaridarán
enmaridé
enmaridaste
enmaridó
enmaridamos
enmaridasteis
enmaridaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enmaride
enmarides
enmaride
enmaridemos
enmaridéis
enmariden
enmaridara / enmaridase
enmaridaras / enmaridases
enmaridara / enmaridase
enmaridáramos / enmaridásemos
enmaridarais / enmaridaseis
enmaridaran / enmaridasen
enmaridare
enmaridares
enmaridare
enmaridáremos
enmaridareis
enmaridaren

enmarida
enmaridá

enmaridad
enmariden
enmaridaría
enmaridarías
enmaridaría
enmaridaríamos
enmaridaríais
enmaridarían
Infinitivoenmaridar
Gerundioenmaridando
Participio
enmaridadoenmaridada
enmaridadosenmaridadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española