OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enmarchitar - verbo

en·mar·chi·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enmarchito
enmarchitas / enmarchitás
enmarchita
enmarchitamos
enmarchitáis
enmarchitan
enmarchitaba
enmarchitabas
enmarchitaba
enmarchitábamos
enmarchitabais
enmarchitaban
enmarchitaré
enmarchitarás
enmarchitará
enmarchitaremos
enmarchitaréis
enmarchitarán
enmarchité
enmarchitaste
enmarchitó
enmarchitamos
enmarchitasteis
enmarchitaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enmarchite
enmarchites
enmarchite
enmarchitemos
enmarchitéis
enmarchiten
enmarchitara / enmarchitase
enmarchitaras / enmarchitases
enmarchitara / enmarchitase
enmarchitáramos / enmarchitásemos
enmarchitarais / enmarchitaseis
enmarchitaran / enmarchitasen
enmarchitare
enmarchitares
enmarchitare
enmarchitáremos
enmarchitareis
enmarchitaren

enmarchita
enmarchitá

enmarchitad
enmarchiten
enmarchitaría
enmarchitarías
enmarchitaría
enmarchitaríamos
enmarchitaríais
enmarchitarían
Infinitivoenmarchitar
Gerundioenmarchitando
Participio
enmarchitadoenmarchitada
enmarchitadosenmarchitadas

Flexiona como: amar

adjetivo de posibilidad : enmarchitable

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española