OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enlutar - verbo

en·lu·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enluto
enlutas / enlutás
enluta
enlutamos
enlutáis
enlutan
enlutaba
enlutabas
enlutaba
enlutábamos
enlutabais
enlutaban
enlutaré
enlutarás
enlutará
enlutaremos
enlutaréis
enlutarán
enluté
enlutaste
enlutó
enlutamos
enlutasteis
enlutaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enlute
enlutes
enlute
enlutemos
enlutéis
enluten
enlutara / enlutase
enlutaras / enlutases
enlutara / enlutase
enlutáramos / enlutásemos
enlutarais / enlutaseis
enlutaran / enlutasen
enlutare
enlutares
enlutare
enlutáremos
enlutareis
enlutaren

enluta
enlutá

enlutad
enluten
enlutaría
enlutarías
enlutaría
enlutaríamos
enlutaríais
enlutarían
Infinitivoenlutar
Gerundioenlutando
Participio
enlutadoenlutada
enlutadosenlutadas

Flexiona como: amar

forma adjetival : enlutado

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española