OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

engarabitar - verbo

en·ga·ra·bi·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
engarabito
engarabitas / engarabitás
engarabita
engarabitamos
engarabitáis
engarabitan
engarabitaba
engarabitabas
engarabitaba
engarabitábamos
engarabitabais
engarabitaban
engarabitaré
engarabitarás
engarabitará
engarabitaremos
engarabitaréis
engarabitarán
engarabité
engarabitaste
engarabitó
engarabitamos
engarabitasteis
engarabitaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
engarabite
engarabites
engarabite
engarabitemos
engarabitéis
engarabiten
engarabitara / engarabitase
engarabitaras / engarabitases
engarabitara / engarabitase
engarabitáramos / engarabitásemos
engarabitarais / engarabitaseis
engarabitaran / engarabitasen
engarabitare
engarabitares
engarabitare
engarabitáremos
engarabitareis
engarabitaren

engarabita
engarabitá

engarabitad
engarabiten
engarabitaría
engarabitarías
engarabitaría
engarabitaríamos
engarabitaríais
engarabitarían
Infinitivoengarabitar
Gerundioengarabitando
Participio
engarabitadoengarabitada
engarabitadosengarabitadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española