Red Abierta de Información Léxica
enfurruñar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| enfurruño enfurruñas / enfurruñás enfurruña enfurruñamos enfurruñáis enfurruñan | enfurruñaba enfurruñabas enfurruñaba enfurruñábamos enfurruñabais enfurruñaban | enfurruñaré enfurruñarás enfurruñará enfurruñaremos enfurruñaréis enfurruñarán | enfurruñé enfurruñaste enfurruñó enfurruñamos enfurruñasteis enfurruñaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| enfurruñe enfurruñes enfurruñe enfurruñemos enfurruñéis enfurruñen | enfurruñara / enfurruñase enfurruñaras / enfurruñases enfurruñara / enfurruñase enfurruñáramos / enfurruñásemos enfurruñarais / enfurruñaseis enfurruñaran / enfurruñasen | enfurruñare enfurruñares enfurruñare enfurruñáremos enfurruñareis enfurruñaren | enfurruña enfurruñá enfurruñad enfurruñen | enfurruñaría enfurruñarías enfurruñaría enfurruñaríamos enfurruñaríais enfurruñarían | |
| Infinitivo | enfurruñar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | enfurruñando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
forma nominal : enfurruñamiento
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española