OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enfuriar - verbo

en·fu·riar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enfurio
enfurias / enfuriás
enfuria
enfuriamos
enfuriáis
enfurian
enfuriaba
enfuriabas
enfuriaba
enfuriábamos
enfuriabais
enfuriaban
enfuriaré
enfuriarás
enfuriará
enfuriaremos
enfuriaréis
enfuriarán
enfurié
enfuriaste
enfurió
enfuriamos
enfuriasteis
enfuriaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enfurie
enfuries
enfurie
enfuriemos
enfuriéis
enfurien
enfuriara / enfuriase
enfuriaras / enfuriases
enfuriara / enfuriase
enfuriáramos / enfuriásemos
enfuriarais / enfuriaseis
enfuriaran / enfuriasen
enfuriare
enfuriares
enfuriare
enfuriáremos
enfuriareis
enfuriaren

enfuria
enfuriá

enfuriad
enfurien
enfuriaría
enfuriarías
enfuriaría
enfuriaríamos
enfuriaríais
enfuriarían
Infinitivoenfuriar
Gerundioenfuriando
Participio
enfuriadoenfuriada
enfuriadosenfuriadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española