OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enfrontar - verbo

en·fron·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enfronto
enfrontas / enfrontás
enfronta
enfrontamos
enfrontáis
enfrontan
enfrontaba
enfrontabas
enfrontaba
enfrontábamos
enfrontabais
enfrontaban
enfrontaré
enfrontarás
enfrontará
enfrontaremos
enfrontaréis
enfrontarán
enfronté
enfrontaste
enfrontó
enfrontamos
enfrontasteis
enfrontaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enfronte
enfrontes
enfronte
enfrontemos
enfrontéis
enfronten
enfrontara / enfrontase
enfrontaras / enfrontases
enfrontara / enfrontase
enfrontáramos / enfrontásemos
enfrontarais / enfrontaseis
enfrontaran / enfrontasen
enfrontare
enfrontares
enfrontare
enfrontáremos
enfrontareis
enfrontaren

enfronta
enfrontá

enfrontad
enfronten
enfrontaría
enfrontarías
enfrontaría
enfrontaríamos
enfrontaríais
enfrontarían
Infinitivoenfrontar
Gerundioenfrontando
Participio
enfrontadoenfrontada
enfrontadosenfrontadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española