OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

encorajinar - verbo

en·co·ra·ji·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
encorajino
encorajinas / encorajinás
encorajina
encorajinamos
encorajináis
encorajinan
encorajinaba
encorajinabas
encorajinaba
encorajinábamos
encorajinabais
encorajinaban
encorajinaré
encorajinarás
encorajinará
encorajinaremos
encorajinaréis
encorajinarán
encorajiné
encorajinaste
encorajinó
encorajinamos
encorajinasteis
encorajinaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
encorajine
encorajines
encorajine
encorajinemos
encorajinéis
encorajinen
encorajinara / encorajinase
encorajinaras / encorajinases
encorajinara / encorajinase
encorajináramos / encorajinásemos
encorajinarais / encorajinaseis
encorajinaran / encorajinasen
encorajinare
encorajinares
encorajinare
encorajináremos
encorajinareis
encorajinaren

encorajina
encorajiná

encorajinad
encorajinen
encorajinaría
encorajinarías
encorajinaría
encorajinaríamos
encorajinaríais
encorajinarían
Infinitivoencorajinar
Gerundioencorajinando
Participio
encorajinadoencorajinada
encorajinadosencorajinadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española