OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

encorajar - verbo

en·co·ra·jar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
encorajo
encorajas / encorajás
encoraja
encorajamos
encorajáis
encorajan
encorajaba
encorajabas
encorajaba
encorajábamos
encorajabais
encorajaban
encorajaré
encorajarás
encorajará
encorajaremos
encorajaréis
encorajarán
encorajé
encorajaste
encorajó
encorajamos
encorajasteis
encorajaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
encoraje
encorajes
encoraje
encorajemos
encorajéis
encorajen
encorajara / encorajase
encorajaras / encorajases
encorajara / encorajase
encorajáramos / encorajásemos
encorajarais / encorajaseis
encorajaran / encorajasen
encorajare
encorajares
encorajare
encorajáremos
encorajareis
encorajaren

encoraja
encorajá

encorajad
encorajen
encorajaría
encorajarías
encorajaría
encorajaríamos
encorajaríais
encorajarían
Infinitivoencorajar
Gerundioencorajando
Participio
encorajadoencorajada
encorajadosencorajadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española