OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

encorachar - verbo

en·co·ra·char

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
encoracho
encorachas / encorachás
encoracha
encorachamos
encoracháis
encorachan
encorachaba
encorachabas
encorachaba
encorachábamos
encorachabais
encorachaban
encoracharé
encoracharás
encorachará
encoracharemos
encoracharéis
encoracharán
encoraché
encorachaste
encorachó
encorachamos
encorachasteis
encoracharon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
encorache
encoraches
encorache
encorachemos
encorachéis
encorachen
encorachara / encorachase
encoracharas / encorachases
encorachara / encorachase
encoracháramos / encorachásemos
encoracharais / encorachaseis
encoracharan / encorachasen
encorachare
encorachares
encorachare
encoracháremos
encorachareis
encoracharen

encoracha
encorachá

encorachad
encorachen
encoracharía
encoracharías
encoracharía
encoracharíamos
encoracharíais
encoracharían
Infinitivoencorachar
Gerundioencorachando
Participio
encorachadoencorachada
encorachadosencorachadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española