OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

encañutar - verbo

en·ca·ñu·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
encañuto
encañutas / encañutás
encañuta
encañutamos
encañutáis
encañutan
encañutaba
encañutabas
encañutaba
encañutábamos
encañutabais
encañutaban
encañutaré
encañutarás
encañutará
encañutaremos
encañutaréis
encañutarán
encañuté
encañutaste
encañutó
encañutamos
encañutasteis
encañutaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
encañute
encañutes
encañute
encañutemos
encañutéis
encañuten
encañutara / encañutase
encañutaras / encañutases
encañutara / encañutase
encañutáramos / encañutásemos
encañutarais / encañutaseis
encañutaran / encañutasen
encañutare
encañutares
encañutare
encañutáremos
encañutareis
encañutaren

encañuta
encañutá

encañutad
encañuten
encañutaría
encañutarías
encañutaría
encañutaríamos
encañutaríais
encañutarían
Infinitivoencañutar
Gerundioencañutando
Participio
encañutadoencañutada
encañutadosencañutadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española