OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

enartar - verbo

e·nar·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
enarto
enartas / enartás
enarta
enartamos
enartáis
enartan
enartaba
enartabas
enartaba
enartábamos
enartabais
enartaban
enartaré
enartarás
enartará
enartaremos
enartaréis
enartarán
enarté
enartaste
enartó
enartamos
enartasteis
enartaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
enarte
enartes
enarte
enartemos
enartéis
enarten
enartara / enartase
enartaras / enartases
enartara / enartase
enartáramos / enartásemos
enartarais / enartaseis
enartaran / enartasen
enartare
enartares
enartare
enartáremos
enartareis
enartaren

enarta
enartá

enartad
enarten
enartaría
enartarías
enartaría
enartaríamos
enartaríais
enartarían
Infinitivoenartar
Gerundioenartando
Participio
enartadoenartada
enartadosenartadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española