OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

emparentar - verbo

em·pa·ren·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
emparento / empariento
emparentás / emparentas / emparientas
emparenta / emparienta
emparentamos
emparentáis
emparentan / emparientan
emparentaba
emparentabas
emparentaba
emparentábamos
emparentabais
emparentaban
emparentaré
emparentarás
emparentará
emparentaremos
emparentaréis
emparentarán
emparenté
emparentaste
emparentó
emparentamos
emparentasteis
emparentaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
emparente / empariente
emparentes / emparientes
emparente / empariente
emparentemos
emparentéis
emparenten / emparienten
emparentara / emparentase
emparentaras / emparentases
emparentara / emparentase
emparentáramos / emparentásemos
emparentarais / emparentaseis
emparentaran / emparentasen
emparentare
emparentares
emparentare
emparentáremos
emparentareis
emparentaren

emparenta / emparienta
emparentá

emparentad
emparenten / emparienten
emparentaría
emparentarías
emparentaría
emparentaríamos
emparentaríais
emparentarían
Infinitivoemparentar
Gerundioemparentando
Participio
emparentadoemparentada
emparentadosemparentadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española