OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

emburujar - verbo

em·bu·ru·jar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
emburujo
emburujas / emburujás
emburuja
emburujamos
emburujáis
emburujan
emburujaba
emburujabas
emburujaba
emburujábamos
emburujabais
emburujaban
emburujaré
emburujarás
emburujará
emburujaremos
emburujaréis
emburujarán
emburujé
emburujaste
emburujó
emburujamos
emburujasteis
emburujaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
emburuje
emburujes
emburuje
emburujemos
emburujéis
emburujen
emburujara / emburujase
emburujaras / emburujases
emburujara / emburujase
emburujáramos / emburujásemos
emburujarais / emburujaseis
emburujaran / emburujasen
emburujare
emburujares
emburujare
emburujáremos
emburujareis
emburujaren

emburuja
emburujá

emburujad
emburujen
emburujaría
emburujarías
emburujaría
emburujaríamos
emburujaríais
emburujarían
Infinitivoemburujar
Gerundioemburujando
Participio
emburujadoemburujada
emburujadosemburujadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española