OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

eceptuar - verbo

e·cep·tuar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
eceptuo
eceptuas / eceptuás
eceptua
eceptuamos
eceptuáis
eceptuan
eceptuaba
eceptuabas
eceptuaba
eceptuábamos
eceptuabais
eceptuaban
eceptuaré
eceptuarás
eceptuará
eceptuaremos
eceptuaréis
eceptuarán
eceptué
eceptuaste
eceptuó
eceptuamos
eceptuasteis
eceptuaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
eceptue
eceptues
eceptue
eceptuemos
eceptuéis
eceptuen
eceptuara / eceptuase
eceptuaras / eceptuases
eceptuara / eceptuase
eceptuáramos / eceptuásemos
eceptuarais / eceptuaseis
eceptuaran / eceptuasen
eceptuare
eceptuares
eceptuare
eceptuáremos
eceptuareis
eceptuaren

eceptua
eceptuá

eceptuad
eceptuen
eceptuaría
eceptuarías
eceptuaría
eceptuaríamos
eceptuaríais
eceptuarían
Infinitivoeceptuar
Gerundioeceptuando
Participio
eceptuadoeceptuada
eceptuadoseceptuadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española