OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

disturbar - verbo

dis·tur·bar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
disturbo
disturbas / disturbás
disturba
disturbamos
disturbáis
disturban
disturbaba
disturbabas
disturbaba
disturbábamos
disturbabais
disturbaban
disturbaré
disturbarás
disturbará
disturbaremos
disturbaréis
disturbarán
disturbé
disturbaste
disturbó
disturbamos
disturbasteis
disturbaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
disturbe
disturbes
disturbe
disturbemos
disturbéis
disturben
disturbara / disturbase
disturbaras / disturbases
disturbara / disturbase
disturbáramos / disturbásemos
disturbarais / disturbaseis
disturbaran / disturbasen
disturbare
disturbares
disturbare
disturbáremos
disturbareis
disturbaren

disturba
disturbá

disturbad
disturben
disturbaría
disturbarías
disturbaría
disturbaríamos
disturbaríais
disturbarían
Infinitivodisturbar
Gerundiodisturbando
Participio
disturbadodisturbada
disturbadosdisturbadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española