OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

difuntear - verbo

di·fun·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
difunteo
difunteas / difunteás
difuntea
difunteamos
difunteáis
difuntean
difunteaba
difunteabas
difunteaba
difunteábamos
difunteabais
difunteaban
difuntearé
difuntearás
difunteará
difuntearemos
difuntearéis
difuntearán
difunteé
difunteaste
difunteó
difunteamos
difunteasteis
difuntearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
difuntee
difuntees
difuntee
difunteemos
difunteéis
difunteen
difunteara / difuntease
difuntearas / difunteases
difunteara / difuntease
difunteáramos / difunteásemos
difuntearais / difunteaseis
difuntearan / difunteasen
difunteare
difunteares
difunteare
difunteáremos
difunteareis
difuntearen

difuntea
difunteá

difuntead
difunteen
difuntearía
difuntearías
difuntearía
difuntearíamos
difuntearíais
difuntearían
Infinitivodifuntear
Gerundiodifunteando
Participio
difunteadodifunteada
difunteadosdifunteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española