OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

diaconar - verbo

dia·co·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
diacono
diaconas / diaconás
diacona
diaconamos
diaconáis
diaconan
diaconaba
diaconabas
diaconaba
diaconábamos
diaconabais
diaconaban
diaconaré
diaconarás
diaconará
diaconaremos
diaconaréis
diaconarán
diaconé
diaconaste
diaconó
diaconamos
diaconasteis
diaconaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
diacone
diacones
diacone
diaconemos
diaconéis
diaconen
diaconara / diaconase
diaconaras / diaconases
diaconara / diaconase
diaconáramos / diaconásemos
diaconarais / diaconaseis
diaconaran / diaconasen
diaconare
diaconares
diaconare
diaconáremos
diaconareis
diaconaren

diacona
diaconá

diaconad
diaconen
diaconaría
diaconarías
diaconaría
diaconaríamos
diaconaríais
diaconarían
Infinitivodiaconar
Gerundiodiaconando
Participio
diaconadodiaconada
diaconadosdiaconadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española