OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desustanciar - verbo

de·sus·tan·ciar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desustancio
desustancias / desustanciás
desustancia
desustanciamos
desustanciáis
desustancian
desustanciaba
desustanciabas
desustanciaba
desustanciábamos
desustanciabais
desustanciaban
desustanciaré
desustanciarás
desustanciará
desustanciaremos
desustanciaréis
desustanciarán
desustancié
desustanciaste
desustanció
desustanciamos
desustanciasteis
desustanciaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desustancie
desustancies
desustancie
desustanciemos
desustanciéis
desustancien
desustanciara / desustanciase
desustanciaras / desustanciases
desustanciara / desustanciase
desustanciáramos / desustanciásemos
desustanciarais / desustanciaseis
desustanciaran / desustanciasen
desustanciare
desustanciares
desustanciare
desustanciáremos
desustanciareis
desustanciaren

desustancia
desustanciá

desustanciad
desustancien
desustanciaría
desustanciarías
desustanciaría
desustanciaríamos
desustanciaríais
desustanciarían
Infinitivodesustanciar
Gerundiodesustanciando
Participio
desustanciadodesustanciada
desustanciadosdesustanciadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española