OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

destusar - verbo

des·tu·sar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
destuso
destusas / destusás
destusa
destusamos
destusáis
destusan
destusaba
destusabas
destusaba
destusábamos
destusabais
destusaban
destusaré
destusarás
destusará
destusaremos
destusaréis
destusarán
destusé
destusaste
destusó
destusamos
destusasteis
destusaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
destuse
destuses
destuse
destusemos
destuséis
destusen
destusara / destusase
destusaras / destusases
destusara / destusase
destusáramos / destusásemos
destusarais / destusaseis
destusaran / destusasen
destusare
destusares
destusare
destusáremos
destusareis
destusaren

destusa
destusá

destusad
destusen
destusaría
destusarías
destusaría
destusaríamos
destusaríais
destusarían
Infinitivodestusar
Gerundiodestusando
Participio
destusadodestusada
destusadosdestusadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española