OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desturbar - verbo

des·tur·bar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desturbo
desturbas / desturbás
desturba
desturbamos
desturbáis
desturban
desturbaba
desturbabas
desturbaba
desturbábamos
desturbabais
desturbaban
desturbaré
desturbarás
desturbará
desturbaremos
desturbaréis
desturbarán
desturbé
desturbaste
desturbó
desturbamos
desturbasteis
desturbaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desturbe
desturbes
desturbe
desturbemos
desturbéis
desturben
desturbara / desturbase
desturbaras / desturbases
desturbara / desturbase
desturbáramos / desturbásemos
desturbarais / desturbaseis
desturbaran / desturbasen
desturbare
desturbares
desturbare
desturbáremos
desturbareis
desturbaren

desturba
desturbá

desturbad
desturben
desturbaría
desturbarías
desturbaría
desturbaríamos
desturbaríais
desturbarían
Infinitivodesturbar
Gerundiodesturbando
Participio
desturbadodesturbada
desturbadosdesturbadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española