OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desnortar - verbo

des·nor·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desnorto
desnortas / desnortás
desnorta
desnortamos
desnortáis
desnortan
desnortaba
desnortabas
desnortaba
desnortábamos
desnortabais
desnortaban
desnortaré
desnortarás
desnortará
desnortaremos
desnortaréis
desnortarán
desnorté
desnortaste
desnortó
desnortamos
desnortasteis
desnortaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desnorte
desnortes
desnorte
desnortemos
desnortéis
desnorten
desnortara / desnortase
desnortaras / desnortases
desnortara / desnortase
desnortáramos / desnortásemos
desnortarais / desnortaseis
desnortaran / desnortasen
desnortare
desnortares
desnortare
desnortáremos
desnortareis
desnortaren

desnorta
desnortá

desnortad
desnorten
desnortaría
desnortarías
desnortaría
desnortaríamos
desnortaríais
desnortarían
Infinitivodesnortar
Gerundiodesnortando
Participio
desnortadodesnortada
desnortadosdesnortadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española