OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desnaturar - verbo

des·na·tu·rar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desnaturo
desnaturas / desnaturás
desnatura
desnaturamos
desnaturáis
desnaturan
desnaturaba
desnaturabas
desnaturaba
desnaturábamos
desnaturabais
desnaturaban
desnaturaré
desnaturarás
desnaturará
desnaturaremos
desnaturaréis
desnaturarán
desnaturé
desnaturaste
desnaturó
desnaturamos
desnaturasteis
desnaturaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desnature
desnatures
desnature
desnaturemos
desnaturéis
desnaturen
desnaturara / desnaturase
desnaturaras / desnaturases
desnaturara / desnaturase
desnaturáramos / desnaturásemos
desnaturarais / desnaturaseis
desnaturaran / desnaturasen
desnaturare
desnaturares
desnaturare
desnaturáremos
desnaturareis
desnaturaren

desnatura
desnaturá

desnaturad
desnaturen
desnaturaría
desnaturarías
desnaturaría
desnaturaríamos
desnaturaríais
desnaturarían
Infinitivodesnaturar
Gerundiodesnaturando
Participio
desnaturadodesnaturada
desnaturadosdesnaturadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española