OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desimantar - verbo

de·si·man·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desimanto
desimantas / desimantás
desimanta
desimantamos
desimantáis
desimantan
desimantaba
desimantabas
desimantaba
desimantábamos
desimantabais
desimantaban
desimantaré
desimantarás
desimantará
desimantaremos
desimantaréis
desimantarán
desimanté
desimantaste
desimantó
desimantamos
desimantasteis
desimantaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desimante
desimantes
desimante
desimantemos
desimantéis
desimanten
desimantara / desimantase
desimantaras / desimantases
desimantara / desimantase
desimantáramos / desimantásemos
desimantarais / desimantaseis
desimantaran / desimantasen
desimantare
desimantares
desimantare
desimantáremos
desimantareis
desimantaren

desimanta
desimantá

desimantad
desimanten
desimantaría
desimantarías
desimantaría
desimantaríamos
desimantaríais
desimantarían
Infinitivodesimantar
Gerundiodesimantando
Participio
desimantadodesimantada
desimantadosdesimantadas

Flexiona como: amar

forma nominal : desimantación

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española