OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desenvendar - verbo

de·sen·ven·dar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desenvendo
desenvendas / desenvendás
desenvenda
desenvendamos
desenvendáis
desenvendan
desenvendaba
desenvendabas
desenvendaba
desenvendábamos
desenvendabais
desenvendaban
desenvendaré
desenvendarás
desenvendará
desenvendaremos
desenvendaréis
desenvendarán
desenvendé
desenvendaste
desenvendó
desenvendamos
desenvendasteis
desenvendaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desenvende
desenvendes
desenvende
desenvendemos
desenvendéis
desenvenden
desenvendara / desenvendase
desenvendaras / desenvendases
desenvendara / desenvendase
desenvendáramos / desenvendásemos
desenvendarais / desenvendaseis
desenvendaran / desenvendasen
desenvendare
desenvendares
desenvendare
desenvendáremos
desenvendareis
desenvendaren

desenvenda
desenvendá

desenvendad
desenvenden
desenvendaría
desenvendarías
desenvendaría
desenvendaríamos
desenvendaríais
desenvendarían
Infinitivodesenvendar
Gerundiodesenvendando
Participio
desenvendadodesenvendada
desenvendadosdesenvendadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española