Red Abierta de Información Léxica
desensartar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| desensarto desensartas / desensartás desensarta desensartamos desensartáis desensartan | desensartaba desensartabas desensartaba desensartábamos desensartabais desensartaban | desensartaré desensartarás desensartará desensartaremos desensartaréis desensartarán | desensarté desensartaste desensartó desensartamos desensartasteis desensartaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| desensarte desensartes desensarte desensartemos desensartéis desensarten | desensartara / desensartase desensartaras / desensartases desensartara / desensartase desensartáramos / desensartásemos desensartarais / desensartaseis desensartaran / desensartasen | desensartare desensartares desensartare desensartáremos desensartareis desensartaren | desensarta desensartá desensartad desensarten | desensartaría desensartarías desensartaría desensartaríamos desensartaríais desensartarían | |
| Infinitivo | desensartar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | desensartando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española