Red Abierta de Información Léxica
desenlutar - verbo
| Indicativo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito Imperfecto | Futuro Simple | Pretérito Perfecto | ||
| desenluto desenlutas / desenlutás desenluta desenlutamos desenlutáis desenlutan | desenlutaba desenlutabas desenlutaba desenlutábamos desenlutabais desenlutaban | desenlutaré desenlutarás desenlutará desenlutaremos desenlutaréis desenlutarán | desenluté desenlutaste desenlutó desenlutamos desenlutasteis desenlutaron | ||
| Subjuntivo | Imperativo | Condicional | |||
| Presente | Pretérito Perfecto | ||||
| desenlute desenlutes desenlute desenlutemos desenlutéis desenluten | desenlutara / desenlutase desenlutaras / desenlutases desenlutara / desenlutase desenlutáramos / desenlutásemos desenlutarais / desenlutaseis desenlutaran / desenlutasen | desenlutare desenlutares desenlutare desenlutáremos desenlutareis desenlutaren | desenluta desenlutá desenlutad desenluten | desenlutaría desenlutarías desenlutaría desenlutaríamos desenlutaríais desenlutarían | |
| Infinitivo | desenlutar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundio | desenlutando | ||||
| Participio |
|
Flexiona como: amar
Palabra atestada en Diccionario de la lengua española