OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

desencintar - verbo

de·sen·cin·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
desencinto
desencintas / desencintás
desencinta
desencintamos
desencintáis
desencintan
desencintaba
desencintabas
desencintaba
desencintábamos
desencintabais
desencintaban
desencintaré
desencintarás
desencintará
desencintaremos
desencintaréis
desencintarán
desencinté
desencintaste
desencintó
desencintamos
desencintasteis
desencintaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
desencinte
desencintes
desencinte
desencintemos
desencintéis
desencinten
desencintara / desencintase
desencintaras / desencintases
desencintara / desencintase
desencintáramos / desencintásemos
desencintarais / desencintaseis
desencintaran / desencintasen
desencintare
desencintares
desencintare
desencintáremos
desencintareis
desencintaren

desencinta
desencintá

desencintad
desencinten
desencintaría
desencintarías
desencintaría
desencintaríamos
desencintaríais
desencintarían
Infinitivodesencintar
Gerundiodesencintando
Participio
desencintadodesencintada
desencintadosdesencintadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española