chinar - verbo

chi·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
chino / chino
chinas / chinás / chinás / chinas
china / china
chinamos / chinamos
chináis / chináis
chinan / chinan
chinaba / chinaba
chinabas / chinabas
chinaba / chinaba
chinábamos / chinábamos
chinabais / chinabais
chinaban / chinaban
chinaré / chinaré
chinarás / chinarás
chinará / chinará
chinaremos / chinaremos
chinaréis / chinaréis
chinarán / chinarán
chiné / chiné
chinaste / chinaste
chinó / chinó
chinamos / chinamos
chinasteis / chinasteis
chinaron / chinaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
chine / chine
chines / chines
chine / chine
chinemos / chinemos
chinéis / chinéis
chinen / chinen
chinara / chinara / chinase / chinase
chinaras / chinaras / chinases / chinases
chinara / chinara / chinase / chinase
chináramos / chináramos / chinásemos / chinásemos
chinarais / chinarais / chinaseis / chinaseis
chinaran / chinaran / chinasen / chinasen
chinare / chinare
chinares / chinares
chinare / chinare
chináremos / chináremos
chinareis / chinareis
chinaren / chinaren

china / china
chiná / chiná

chinad / chinad
chinen / chinen
chinaría / chinaría
chinarías / chinarías
chinaría / chinaría
chinaríamos / chinaríamos
chinaríais / chinaríais
chinarían / chinarían
Infinitivochinar / chinar
Gerundiochinando / chinando
Participio
chinado / chinadochinada / chinada
chinados / chinadoschinadas / chinadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española