OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cuotear - verbo

cuo·te·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cuoteo
cuoteas / cuoteás
cuotea
cuoteamos
cuoteáis
cuotean
cuoteaba
cuoteabas
cuoteaba
cuoteábamos
cuoteabais
cuoteaban
cuotearé
cuotearás
cuoteará
cuotearemos
cuotearéis
cuotearán
cuoteé
cuoteaste
cuoteó
cuoteamos
cuoteasteis
cuotearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cuotee
cuotees
cuotee
cuoteemos
cuoteéis
cuoteen
cuoteara / cuotease
cuotearas / cuoteases
cuoteara / cuotease
cuoteáramos / cuoteásemos
cuotearais / cuoteaseis
cuotearan / cuoteasen
cuoteare
cuoteares
cuoteare
cuoteáremos
cuoteareis
cuotearen

cuotea
cuoteá

cuotead
cuoteen
cuotearía
cuotearías
cuotearía
cuotearíamos
cuotearíais
cuotearían
Infinitivocuotear
Gerundiocuoteando
Participio
cuoteadocuoteada
cuoteadoscuoteadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española