OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cunear - verbo

cu·ne·ar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cuneo
cuneas / cuneás
cunea
cuneamos
cuneáis
cunean
cuneaba
cuneabas
cuneaba
cuneábamos
cuneabais
cuneaban
cunearé
cunearás
cuneará
cunearemos
cunearéis
cunearán
cuneé
cuneaste
cuneó
cuneamos
cuneasteis
cunearon
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cunee
cunees
cunee
cuneemos
cuneéis
cuneen
cuneara / cunease
cunearas / cuneases
cuneara / cunease
cuneáramos / cuneásemos
cunearais / cuneaseis
cunearan / cuneasen
cuneare
cuneares
cuneare
cuneáremos
cuneareis
cunearen

cunea
cuneá

cunead
cuneen
cunearía
cunearías
cunearía
cunearíamos
cunearíais
cunearían
Infinitivocunear
Gerundiocuneando
Participio
cuneadocuneada
cuneadoscuneadas

Flexiona como: amar

forma nominal : cuneo

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española