OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

cunar - verbo

cu·nar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
cuno
cunás / cunas
cuna
cunamos
cunáis
cunan
cunaba
cunabas
cunaba
cunábamos
cunabais
cunaban
cunaré
cunarás
cunará
cunaremos
cunaréis
cunarán
cuné
cunaste
cunó
cunamos
cunasteis
cunaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
cune
cunes
cune
cunemos
cunéis
cunen
cunara / cunase
cunaras / cunases
cunara / cunase
cunáramos / cunásemos
cunarais / cunaseis
cunaran / cunasen
cunare
cunares
cunare
cunáremos
cunareis
cunaren

cuna
cuná

cunad
cunen
cunaría
cunarías
cunaría
cunaríamos
cunaríais
cunarían
Infinitivocunar
Gerundiocunando
Participio
cunadocunada
cunadoscunadas

Flexiona como: amar

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española