OSLIN - Es
Red Abierta de Información Léxica

afrontar - verbo

a·fron·tar

Indicativo
Presente Pretérito Imperfecto Futuro Simple Pretérito Perfecto
afronto
afrontas / afrontás
afronta
afrontamos
afrontáis
afrontan
afrontaba
afrontabas
afrontaba
afrontábamos
afrontabais
afrontaban
afrontaré
afrontarás
afrontará
afrontaremos
afrontaréis
afrontarán
afronté
afrontaste
afrontó
afrontamos
afrontasteis
afrontaron
Subjuntivo Imperativo Condicional
Presente Pretérito Perfecto
afronte
afrontes
afronte
afrontemos
afrontéis
afronten
afrontara / afrontase
afrontaras / afrontases
afrontara / afrontase
afrontáramos / afrontásemos
afrontarais / afrontaseis
afrontaran / afrontasen
afrontare
afrontares
afrontare
afrontáremos
afrontareis
afrontaren

afronta
afrontá

afrontad
afronten
afrontaría
afrontarías
afrontaría
afrontaríamos
afrontaríais
afrontarían
Infinitivoafrontar
Gerundioafrontando
Participio
afrontadoafrontada
afrontadosafrontadas

Flexiona como: amar

forma nominal : afrontamiento

forma adjetival : afrontado

Palabra atestada en Diccionario de la lengua española